-
1 boot
[buːt] 1. n( for winter) kozaczek m; (for football, walking) but m; (also: ankle boot) trzewik m; ( BRIT) ( of car) bagażnik m2. vt ( COMPUT)…to boot — …do tego (jeszcze), …na dodatek
to give sb the boot ( inf) — wylewać (wylać perf) kogoś (z pracy) (inf)
* * *[bu:t] 1. noun1) (a covering for the foot and lower part of the leg, usually made of leather etc: a pair of suede boots.) but2) ((American trunk) a place for luggage in a motor-car etc.) bagażnik2. verb(to kick: He booted the ball out of the goal.) (wy)kopnąć- give- get the boot -
2 fire
['faɪə(r)] 1. nogień m; ( accidental) pożar m2. vt( shoot) gun strzelać (strzelić perf) z +gen; arrow wystrzeliwać (wystrzelić perf); ( stimulate) rozpalać (rozpalić perf); ( inf) wyrzucać (wyrzucić perf) z pracy, wylać ( perf) (inf)3. vito catch fire — zapalać się (zapalić się perf), zajmować się (zająć się perf)
to be on fire — palić się, płonąć
to set fire to sth, set sth on fire — podkładać (podłożyć perf) ogień pod coś, podpalać (podpalić perf) coś
electric/gas fire — grzejnik elektryczny/gazowy
to come/be under fire (from) — znaleźć się ( perf) /być pod ostrzałem (+gen)
to open fire — otwierać (otworzyć perf) ogień
to fire a shot — oddawać (oddać perf) strzał
* * *1. noun1) (anything that is burning, whether accidentally or not: a warm fire in the kitchen; Several houses were destroyed in a fire.) ogień2) (an apparatus for heating: a gas fire; an electric fire.) piec(yk)3) (the heat and light produced by burning: Fire is one of man's greatest benefits.) ogień4) (enthusiasm: with fire in his heart.) ogień5) (attack by gunfire: The soldiers were under fire.) ostrzał2. verb1) ((of china, pottery etc) to heat in an oven, or kiln, in order to harden and strengthen: The ceramic pots must be fired.) wypalać2) (to make (someone) enthusiastic; to inspire: The story fired his imagination.) podniecać3) (to operate (a gun etc) by discharging a bullet etc from it: He fired his revolver three times.) (wy)strzelić z4) (to send out or discharge (a bullet etc) from a gun etc: He fired three bullets at the target.) wystrzelić5) ((often with at or on) to aim and operate a gun at; to shoot at: They suddenly fired on us; She fired at the target.) strzelać6) (to send away someone from his/her job; to dismiss: He was fired from his last job for being late.) wyrzucić z posady•- firearm
- fire-brigade
- fire-cracker
- fire-engine
- fire-escape
- fire-extinguisher
- fire-guard
- fireman
- fireplace
- fireproof
- fireside
- fire-station
- firewood
- firework
- firing-squad
- catch fire
- on fire
- open fire
- play with fire
- set fire to something / set something on fire
- set fire to / set something on fire
- set fire to something / set on fire
- set fire to / set on fire
- under fire -
3 sack
[sæk] 1. nworek m2. vthe got the sack — zwolnili or wylali (inf) go
* * *I [sæk] noun(a large bag of coarse cloth, strong paper or plastic: The potatoes were put into sacks.) worek- sacking- sackcloth II [sæk] verb(to dismiss (a person) from his job: One of the workmen was sacked for drunkenness.) wyrzucić z pracy
См. также в других словарях:
wylać — dk Xb, wylaćleję, wylaćlejesz, wylaćlej, wylaćlał, wylaćlali a. wylaćleli, wylaćlany wylewać ndk I, wylaćam, wylaćasz, wylaćają, wylaćaj, wylaćał, wylaćany 1. «lejąc usunąć płyn z jakiegoś naczynia, spowodować rozlanie się płynu po czymś» Wylać… … Słownik języka polskiego
wylać — 1) Usunąć ucznia ze szkoły lub studenta ze studiów Eng. To expell or relegate a student from school or university 2) Zwolnić z pracy Eng. To dismiss or discharge from a job, especially forcefully … Słownik Polskiego slangu
wylać z roboty — Zwolnić z pracy Eng. To dismiss or discharge from a job, especially forcefully … Słownik Polskiego slangu
wylewać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wylewaćam, wylewaća, wylewaćają, wylewaćany {{/stl 8}}– wylać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIb, wylewaćleję, wylewaćleje, wylewaćlał, wylewaćlali || reg. wylewaćleli, wylewaćlany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… … Słownik frazeologiczny
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego
zbić — 1. posp. Wylecieć skądś na zbity łeb, pysk, na zbitą mordę, euf. na zbitą twarz a) «zostać wyrzuconym skądś przemocą, brutalnie»: Wyleciał z baru na zbity pysk, ale (...) sam się o to prosił (...). Roz bezp 1997. b) «zostać usuniętym skądś za… … Słownik frazeologiczny
zbijać — 1. posp. Wylecieć skądś na zbity łeb, pysk, na zbitą mordę, euf. na zbitą twarz a) «zostać wyrzuconym skądś przemocą, brutalnie»: Wyleciał z baru na zbity pysk, ale (...) sam się o to prosił (...). Roz bezp 1997. b) «zostać usuniętym skądś za… … Słownik frazeologiczny
pysk — m III, D. a, N. pyskkiem; lm M. i 1. «u zwierząt: przednia część głowy z otworem gębowym, także: sam otwór gębowy» Koński, psi pysk. Długi, spiczasty pysk. 2. rub. «o ludzkiej twarzy, policzkach, ustach; także o sposobie wysławiania się; gęba,… … Słownik języka polskiego
zbić — dk Xa, zbiję, zbijesz, zbij, zbił, zbity zbijać ndk I, zbićam, zbićasz, zbićają, zbićaj, zbićał, zbićany 1. «zrobić jakąś całość z poszczególnych elementów, zrobić coś z desek, belek itp. łącząc je za pomocą gwoździ» Zbić półkę, skrzynię. Zbić z… … Słownik języka polskiego